Een harmonieuze reis vol ritmes, dans en passie!
Wiehoew! Die prachtige wereld van muziek! Als kind werd ik ondergedompeld in een smeltkroes van klanken, dankzij mijn muzikale ouders, die elkaar ooit hebben leren kennen bij het volksdansen. Terwijl andere kinderen los gingen op happy hardcore, werd mijn jonge geest gevuld met Tchaikovsky's symfonieën, de harmonieën van Bach en opzwepende Klezmer ritmes.  
Mijn vader liet zijn ziel dansen op de tonen van klassieke meesterwerken, terwijl mijn moeder haar hart verloor aan de Beatles. Maar ze waren niet tevreden met slechts één genre. Reggae vulde de lucht met Bob Marley's onmiskenbare stem, en de Balkanmuziek bracht kleurrijke danspassen in onze woonkamer. Het voelde soms alsof we de wereld rondreisden op de klanken van Bulgaarse, Sloveense, Bosnische en Klezmer ritmes en melodieën.
Als kind was ik een muzikale spons, klaar om alles in me op te nemen. Ik was vooral dol op de muziek waarop gedanst kon worden. Veel stijlen van traditionele volksmuziek fascineerden me. Het gevoel van saamhorigheid door een gedeelde passie voor muziek binnen een cultuur vind ik nog altijd iets magisch. Uiteraard kon ik dat als kind nog niet benoemen maar later kwam ik tot die conclusie. 
Zo kreeg ik later datzelfde bijzondere gevoel bij de Rueda in de salsa, een verbindende passievolle manier van salsadansen. (Hierbij dans je in een kring en volg je een leider die steeds nieuwe combinatie's roept die gedanst kunnen worden. Daarbij ontstaan prachtige patronen doordat je blijft variëren met pasjes én danspartners. Uiteraard horen hier kleurige jurken bij; blijer kan je me bijna niet maken! Althans, misschien met een enorme dans flashmob). 
Trouwens, over mooie muziek gesproken: Iers! Het vaak dromerige en speelse karakter was precies een reflectie van mij en hoe ik in het leven stond. Ik was 15 en trad graag op, met traditionele Ierse dans met de prachtige verfijnde kostuums, maar ook met klassiek- en jazzballet en moderne dans. 
Een van de hoogtepunten uit die tijd was wanneer mijn moeder zich in een Mexicaanse demonstratiegroep waagde. Gehuld in een felgele jurk zwierde ze op aanstekelijke traditionele Mexicaanse klanken, en ik keek vol bewondering toe. Superstoer vond ik dat! 
Terwijl ik dus opgroeide, ontwikkelde ik een liefde voor diverse genres, van de onweerstaanbare popsongs van Michael Jackson en Janet Jackson tot de corny hitjes van The Spice Girls (ik wilde Melanie B zijn). Eén van mijn allereerste singeltjes was “Thong Song” van Sisqo. Ja, ik hield enorm van die gladde 90's R&B-vibes! Maar Alanis Morrisette en Anouk kon ik ook erg waarderen.
Echter verlangde mijn hart naar meer, naar de magie van Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse ritmes. Terwijl salsa niet vaak bij ons thuis te horen was, was ik na een bezoek aan Días Latinos in 1999 in Amersfoort, toch verknocht geraakt aan salsa muziek. Het kan toch ook niet anders; de fantastische ritmes, de knal trompetten en de blije koortjes! Jarenlang danste ik salsa en nog steeds geniet ik er enorm van. Deze onstilbare honger naar Latijns-Amerikaanse muziek is nooit meer weggegaan.
Wellicht komt mijn voorliefde voor authentieke, oorspronkelijke muziek voort uit mijn jeugd vol volksmuziek. Je hoort en voelt gewoon de essentie in die muziek; de instrumenten, de zang, de verhalen. Het is puur en onvervalst, en je proeft de wortels van het land in elke noot. Het raakt de kern van muziek, de reden waarom het bestaat.
En zo belandde ik in de betoverende wereld van de Braziliaanse Bossa Nova. Ik luisterde naar de oudste liedjes en raakte steeds meer verstrikt in de manier waarop ze werden gecreëerd. Jobim's composities waren stuk voor stuk juweeltjes, doordrenkt van melancholie en verhalen die de ziel beroeren. De speelse melodieën en soms bijna kinderlijke zang prikkelden mijn nieuwsgierigheid. Het leek eenvoudig, maar oh, wat bleek het complex zodra ik de nummers zelf begon te zingen! Toch zit er, net als bij bepaalde vormen van jazz, een schoonheid in die complexiteit; een soort spanning die ik graag opzoek en onderzoek.
En dan die taal! Het Braziliaans was een uitdaging, maar een die ik welwillend ben aangegaan. Het was als een mix van Spaans en Frans, met een eigen unieke twist. Prachtig! Ik verdiepte me volledig in het leren van deze taal, want als er iets is waar ik altijd al door gefascineerd was, dan was het wel het ontdekken en beheersen van een andere taal. 
Dus hier ben ik nu, een muziekliefhebber met een hart vol ritmes en een ziel vol dans. Mijn liefde voor muziek heeft me op een reis meegenomen door verschillende genres, van klassiek tot salsa, van R&B tot Bossa Nova. Het heeft mijn horizon verbreed en het leukste van alles is dat die voor altijd verbreed zal blijven worden. Met muziek ben je eigenlijk nooit uitgeluisterd of geleerd. Never a dull moment. Keep it coming! The sky is the limit! Music was my first love... and it will be my last. Thank you for the music! (Zelfs met dit soort uitspraken over muziek ben je nooit klaar!)